galakta.pl

[Vilk]

Skoro mnie, Stephan, wywołujesz do tablicy, to skrobnę parę słów.
Nie zniknąłem całkiem i czytam to, co tu wypływa od czasu do czasu. Czytam też moje stare komentarze i mogę tylko uśmiechnąć się z zażenowaniem, jaki byłem początkowo zadowolony z gry, a teraz z ulgą się jej pozbyłem.
Nie rozpaczam jednak. Ot, dałem się skusić pięknej oprawie graficznej. Gdzieś w tle czaiło się wyposzczenie długim okresem przerwy od karcianek, które zawsze lubiłem. Kooperacja, można grać solo..., hmm... Do tego powszechnie znany i lubiany przeze mnie temat i pochopnie wpadłem.
Minął pierwszy zachwyt, nadeszło chłodniejsze spojrzenie.

I wiem, że to nie dla mnie. Jeśli cię to podbuduje, to mam odczucia podobne do twoich i podtrzymuję to, co napisałem na Grach-Planszowych. Władca Pierścieni LCG jest kolorową pykanką, zbytnio zorientowaną na aspekt bezpośredniej nawalanki, do tego mocno trzymającą za gardło poczucia swobody i różnorodności decyzji. I stanowczo zbyt wiele kosztuje, jak na to, co oferuje w kolejnych paczkach kart.
Szybka, prowadząca za rękę zabawa, luźno wiążąca mechanikę z tematem.

I tyle. Mogę tylko pozazdrościć tym, którzy znaleźli w niej radość i wkręcili się w rozrywkę oraz życzyć kackowi powodzenia i nienaruszonej paczki przy odbiorze

Ja na razie poczekam na coś innego.

Skoro mnie, Stephan, wywołujesz do tablicy, to skrobnę parę słów.
Nie zniknąłem całkiem i czytam to, co tu wypływa od czasu do czasu. Czytam też moje stare komentarze i mogę tylko uśmiechnąć się z zażenowaniem, jaki byłem początkowo zadowolony z gry, a teraz z ulgą się jej pozbyłem.
Nie rozpaczam jednak. Ot, dałem się skusić pięknej oprawie graficznej. Gdzieś w tle czaiło się wyposzczenie długim okresem przerwy od karcianek, które zawsze lubiłem. Kooperacja, można grać solo..., hmm... Do tego powszechnie znany i lubiany przeze mnie temat i pochopnie wpadłem.
Minął pierwszy zachwyt, nadeszło chłodniejsze spojrzenie.

I wiem, że to nie dla mnie. Jeśli cię to podbuduje, to mam odczucia podobne do twoich i podtrzymuję to, co napisałem na Grach-Planszowych. Władca Pierścieni LCG jest kolorową pykanką, zbytnio zorientowaną na aspekt bezpośredniej nawalanki, do tego mocno trzymającą za gardło poczucia swobody i różnorodności decyzji. I stanowczo zbyt wiele kosztuje, jak na to, co oferuje w kolejnych paczkach kart.
Szybka, prowadząca za rękę zabawa, luźno wiążąca mechanikę z tematem.

I tyle. Mogę tylko pozazdrościć tym, którzy znaleźli w niej radość i wkręcili się w rozrywkę oraz życzyć kackowi powodzenia i nienaruszonej paczki przy odbiorze

Ja na razie poczekam na coś innego.

[Kulgan]

Szanuję Twoje odczucia, Vilk. Jak widać gra nie musi trafić do wszystkich, gra może się znudzić czy rozczarować, bo jakichś oczekiwań nie spełniła. Też mam trochę takich gier, w które zacząłem grać zafascynowany a obecnie już nie gram. Wdzięczny Ci jestem jednak, że w kilkudziesięciu postach nie wylewasz swoich frustracji, że nie jest tak, jak liczyłeś.

Wielu osobom gra się podoba i swoimi wrażeniami z rozgrywki właśnie tu się dzielimy. I niech tak pozostanie

Szanuję Twoje odczucia, Vilk. Jak widać gra nie musi trafić do wszystkich, gra może się znudzić czy rozczarować, bo jakichś oczekiwań nie spełniła. Też mam trochę takich gier, w które zacząłem grać zafascynowany a obecnie już nie gram. Wdzięczny Ci jestem jednak, że w kilkudziesięciu postach nie wylewasz swoich frustracji, że nie jest tak, jak liczyłeś.

Wielu osobom gra się podoba i swoimi wrażeniami z rozgrywki właśnie tu się dzielimy. I niech tak pozostanie

[bartosh]

[Carnage]

[crabtree]

Krytyka powinna być konstruktywna, a to co pisze tutaj Stephan już od dawna przestało nią być.
WP nie jest grą idealną i każdy sobie z tego zdaje sprawę w większym lub mniejszym stopniu.


Carnage, ile razy zagrałeś że uważasz że jedną talią można przejść każdy scenariusz? Bo ja rozegrałem 200 partii i praktycznie na każdą przygodę używam innych kart, a nawet bohaterów.

Krytyka powinna być konstruktywna, a to co pisze tutaj Stephan już od dawna przestało nią być.
WP nie jest grą idealną i każdy sobie z tego zdaje sprawę w większym lub mniejszym stopniu.


Carnage, ile razy zagrałeś że uważasz że jedną talią można przejść każdy scenariusz? Bo ja rozegrałem 200 partii i praktycznie na każdą przygodę używam innych kart, a nawet bohaterów.

[bartosh]

Wszystko pięknie, ale negatywne wrażenia z rozgrywki ma się chyba tylko raz, może dwa, bo potem grę się rzuca w kąt i zmienia na inną. Co wnosi do tego wątku nieustanne powtarzanie, że gra jest niefajna i okropna? Trudno to nazwać wrażeniami z rozgrywki, bo Stephen przecież już w LOTR nie gra. Napisał już wielokrotnie dlaczego gra mu się nie podoba i przyjęliśmy to do wiadomości.

Czy idea kooperacyjnej gry LCG jest chybiona? Niby dlaczego? Moim zdaniem jest wręcz przeciwnie, to świetny pomysł, odświeżający wytarty schemat gry karcianej. Poza tym śmieszy mnie wygłaszanie opinii na temat uniwersalności decków, czy ograniczeń mechaniki w sytuacji, gdy nie mamy nawet jeszcze pierwszego dużego dodatku, a gra jest w stadium niemowlęctwa.

Wszystko pięknie, ale negatywne wrażenia z rozgrywki ma się chyba tylko raz, może dwa, bo potem grę się rzuca w kąt i zmienia na inną. Co wnosi do tego wątku nieustanne powtarzanie, że gra jest niefajna i okropna? Trudno to nazwać wrażeniami z rozgrywki, bo Stephen przecież już w LOTR nie gra. Napisał już wielokrotnie dlaczego gra mu się nie podoba i przyjęliśmy to do wiadomości.

Czy idea kooperacyjnej gry LCG jest chybiona? Niby dlaczego? Moim zdaniem jest wręcz przeciwnie, to świetny pomysł, odświeżający wytarty schemat gry karcianej. Poza tym śmieszy mnie wygłaszanie opinii na temat uniwersalności decków, czy ograniczeń mechaniki w sytuacji, gdy nie mamy nawet jeszcze pierwszego dużego dodatku, a gra jest w stadium niemowlęctwa.

[Dainus]

Kupiłem grę w piątek, zagrałem z małżonką trzy razy. Brakowało nam, jak każdej jesieni, klimatu tolkienowskiego Śródziemia. W mojej skromnej opinii, niedzielnego gracza, gra jest stworzona dla osób które w jesienno-zimowe wieczory, przy filiżance herbaty, chcą wspólnie spędzić miłe chwile w świecie Śródziemia. Gramy również w Inwazję, którą oboje lubimy, ale tych gier nie da się porównać, obie są wyjątkowe i zapewniają fajną zabawę w zupełnie innych klimatach. Polecam tę grę, jest wyjątkowa. Być może ta gra jest dla domatorów w kapciach a nie maniaków turniejowych

Kupiłem grę w piątek, zagrałem z małżonką trzy razy. Brakowało nam, jak każdej jesieni, klimatu tolkienowskiego Śródziemia. W mojej skromnej opinii, niedzielnego gracza, gra jest stworzona dla osób które w jesienno-zimowe wieczory, przy filiżance herbaty, chcą wspólnie spędzić miłe chwile w świecie Śródziemia. Gramy również w Inwazję, którą oboje lubimy, ale tych gier nie da się porównać, obie są wyjątkowe i zapewniają fajną zabawę w zupełnie innych klimatach. Polecam tę grę, jest wyjątkowa. Być może ta gra jest dla domatorów w kapciach a nie maniaków turniejowych

[Stephan]

Vilk, Carnage: dziękuję za odsiecz Jakkolwiek jednak Carnage piszesz, że generalnie idea lcg kooperacyjnych jest niezwykle chybionym pomysłem, to ja muszę powiedzieć, że niekoniecznie tak musi być. Swego czasu znalazłem opis pewnej kooperacyjnej gry fantasy, której tytułu tutaj nie podam, żeby nie było, że robię reklamę. W ową tajemniczą grę nie grałem, więc nie wiem, jak to, co poniżej zacytuję, działa w rzeczywistości, niemniej jednak, gdyby pod X podłożyć "Władca pierścieni" byłaby to z pewnością gra idealna Otóż przed Państwem opis:

Cytat:

Nieprzyjaciel jest wspólny, a zatem gracze, by zwyciężyć, muszą współpracować – wspólnie realizują kolejne wyprawy i decydują o dalszym kierunku gry. Współpracy partneruje jednak mechanizm rywalizacji, o ile bowiem strategiczne sojusze są konieczne, by pokonać mechanizmy gry, spośród graczy wyłoniony zostaje jeden zwycięzca – inaczej, niż w konwencjonalnych grach kooperacyjnych. Najważniejszym zadaniem staje się zatem utrzymanie równowagi pomiędzy osobistą korzyścią, pozwalającą osiągnąć przewagę nad pozostałymi graczami, a wspólnym działaniem przeciwko grze. O ile bowiem zwycięzca jest pojedynczy, w razie porażki przegrywają wszyscy. Zło korumpuje – i nie inaczej jest w grze X. Zbyt intensywne dążenie do własnej korzyści i gra przeciwko pozostałym może spowodować, iż bohater gracza przejdzie na stronę nieprzyjaciela, zdradziwszy dotychczasowy cel.

I takie właśnie kooperacyjno-rywalizacyjne "coś" pasowałoby do świata Tolkiena jak ulał

Vilk, Carnage: dziękuję za odsiecz Jakkolwiek jednak Carnage piszesz, że generalnie idea lcg kooperacyjnych jest niezwykle chybionym pomysłem, to ja muszę powiedzieć, że niekoniecznie tak musi być. Swego czasu znalazłem opis pewnej kooperacyjnej gry fantasy, której tytułu tutaj nie podam, żeby nie było, że robię reklamę. W ową tajemniczą grę nie grałem, więc nie wiem, jak to, co poniżej zacytuję, działa w rzeczywistości, niemniej jednak, gdyby pod X podłożyć "Władca pierścieni" byłaby to z pewnością gra idealna Otóż przed Państwem opis:

Cytat:

Nieprzyjaciel jest wspólny, a zatem gracze, by zwyciężyć, muszą współpracować – wspólnie realizują kolejne wyprawy i decydują o dalszym kierunku gry. Współpracy partneruje jednak mechanizm rywalizacji, o ile bowiem strategiczne sojusze są konieczne, by pokonać mechanizmy gry, spośród graczy wyłoniony zostaje jeden zwycięzca – inaczej, niż w konwencjonalnych grach kooperacyjnych. Najważniejszym zadaniem staje się zatem utrzymanie równowagi pomiędzy osobistą korzyścią, pozwalającą osiągnąć przewagę nad pozostałymi graczami, a wspólnym działaniem przeciwko grze. O ile bowiem zwycięzca jest pojedynczy, w razie porażki przegrywają wszyscy. Zło korumpuje – i nie inaczej jest w grze X. Zbyt intensywne dążenie do własnej korzyści i gra przeciwko pozostałym może spowodować, iż bohater gracza przejdzie na stronę nieprzyjaciela, zdradziwszy dotychczasowy cel.

I takie właśnie kooperacyjno-rywalizacyjne "coś" pasowałoby do świata Tolkiena jak ulał

[bartosh]

Moim zdaniem słabo by pasowało: we Władcy Pierścieni nie chodzi o rywalizację, lecz o walkę ze wspólnym wrogiem - nie ma tu miejsca na wyłanianie zwycięzcy, bo zwyciężają, albo przegrywają wszystkie Wolne Ludy. Po prostu każdy ma tu swoją rolę do odegrania, ale wszyscy się na swój sposób poświęcają. Tu nie chodzi o popisy egotyzmu, czy realizację ambicji, ani o "osiąganie przewagi nad sojusznikami", tylko właśnie o przekroczenie partykularyzmów, wspólną walkę ze złem oraz przywrócenie porządku moralnego w świecie. I dlatego taka właśnie logika rozgrywki (kooperacja i wspólne zwycięstwo lub przegrana) oraz mechanika jaką widzimy w LOTR LCG idealnie oddaje - moim zdaniem - ducha Władcy Pierścieni.

Moim zdaniem słabo by pasowało: we Władcy Pierścieni nie chodzi o rywalizację, lecz o walkę ze wspólnym wrogiem - nie ma tu miejsca na wyłanianie zwycięzcy, bo zwyciężają, albo przegrywają wszystkie Wolne Ludy. Po prostu każdy ma tu swoją rolę do odegrania, ale wszyscy się na swój sposób poświęcają. Tu nie chodzi o popisy egotyzmu, czy realizację ambicji, ani o "osiąganie przewagi nad sojusznikami", tylko właśnie o przekroczenie partykularyzmów, wspólną walkę ze złem oraz przywrócenie porządku moralnego w świecie. I dlatego taka właśnie logika rozgrywki (kooperacja i wspólne zwycięstwo lub przegrana) oraz mechanika jaką widzimy w LOTR LCG idealnie oddaje - moim zdaniem - ducha Władcy Pierścieni.

[Kulgan]

[Stephan]

[kowal85]

Cytat:

W każdym razie wizja grupy śmiałków, którzy ramię w ramię maszerują niczym droidy bojowe, masakrując trolle i odbywając kolejne "wyprawy", a wszystko wzdłuż z góry wyznaczonej linii prostej nie za bardzo oddaje ducha powieści. Bez mechaniki oddającej "podmiotowość" poszczególnym bohaterom, z których każdy pracuje nie tylko na wspólne, ale i na własne konto gra jest o wiele uboższa, niż mogłaby być...

No ale dobrze wiesz, że bardzo ciężko w karciance uchwycić te cechy, które teraz sugerujesz że były by dobre. To raczej w grach fabularnych prędzej znajdziesz takie dokładne odwzorowanie postaci, chociaż jak dobrze wiesz i tak każdy odgrywa postaci na własną modłę, co najwyżej może się inspirować książkowymi bohaterami

No po prostu nie da się odwzorować dokładnie kropka w kropkę wszystkich cech, charakterystyk, bo tego nie da się opisać w punktach rozumiesz, Siła, Obrona, i różne inne cechy to przecież ma tylko mniej/więcej zobrazować jak daną postać wyobrażają sobie autorzy gry.

No po prostu nie da się dogodzić Wszystkim odbiorcom, każdy ma swój sposób odbierania bodźców zewnętrznych i estetycznych. Sam to wiesz dobrze.

Hmm a grałeś już w to '7' ?, wiesz nie można oceniać książki po okładce , bo czasem idzie się rozczarować

Edit.

Mam nadzieje, że moderator nie usunie mi tego linku ^^, tu masz komentarze do Twojej gry

Klik tutaj

Cytat:

W każdym razie wizja grupy śmiałków, którzy ramię w ramię maszerują niczym droidy bojowe, masakrując trolle i odbywając kolejne "wyprawy", a wszystko wzdłuż z góry wyznaczonej linii prostej nie za bardzo oddaje ducha powieści. Bez mechaniki oddającej "podmiotowość" poszczególnym bohaterom, z których każdy pracuje nie tylko na wspólne, ale i na własne konto gra jest o wiele uboższa, niż mogłaby być...

No ale dobrze wiesz, że bardzo ciężko w karciance uchwycić te cechy, które teraz sugerujesz że były by dobre. To raczej w grach fabularnych prędzej znajdziesz takie dokładne odwzorowanie postaci, chociaż jak dobrze wiesz i tak każdy odgrywa postaci na własną modłę, co najwyżej może się inspirować książkowymi bohaterami

No po prostu nie da się odwzorować dokładnie kropka w kropkę wszystkich cech, charakterystyk, bo tego nie da się opisać w punktach rozumiesz, Siła, Obrona, i różne inne cechy to przecież ma tylko mniej/więcej zobrazować jak daną postać wyobrażają sobie autorzy gry.

No po prostu nie da się dogodzić Wszystkim odbiorcom, każdy ma swój sposób odbierania bodźców zewnętrznych i estetycznych. Sam to wiesz dobrze.

Hmm a grałeś już w to '7' ?, wiesz nie można oceniać książki po okładce , bo czasem idzie się rozczarować

Edit.

Mam nadzieje, że moderator nie usunie mi tego linku ^^, tu masz komentarze do Twojej gry

Klik tutaj

[odmu]

Postawmy po prostu kropkę przy tej dyskusji. Gra Władca Pierścieni jest grą bardzo dobrą, pod warunkiem że:
-jesteś casualowym karciarzem (nie robisz spiny nad najefektywniejszą talią tylko chcesz się tym bawić);
-lubisz czystą kooperację;
-nie przeszkadza Ci losowość, która powoduje, że 20% rozgrywek jest albo zbyt łatwych albo zbyt trudnych i nic się na to nie poradzi - ale tez zarzut trzeba postawić chyba każdej grze kooperacyjnej (te z motywem zdrajcy trochę kompensują te zbyt łatwe, ale chyba nie tak bardzo);
-jesteś w stanie przymknąć oko na niektóre niedociągnięcia fabularne i logiczne - ale ten zarzut trzeba postawić chyba każdej karciance, choć tutaj bardziej kłują w oczy, bo więcej osób zna dobrze świat gry;
Mam nadzieję, że to podsumowanie wszystkich zarzutów. Jeśli żaden z nich Cie nie odstrasza, to Władca Pierścieni może być grą właśnie dla Ciebie anonimowy czytelniku forum myślący o zakupie.

Postawmy po prostu kropkę przy tej dyskusji. Gra Władca Pierścieni jest grą bardzo dobrą, pod warunkiem że:
-jesteś casualowym karciarzem (nie robisz spiny nad najefektywniejszą talią tylko chcesz się tym bawić);
-lubisz czystą kooperację;
-nie przeszkadza Ci losowość, która powoduje, że 20% rozgrywek jest albo zbyt łatwych albo zbyt trudnych i nic się na to nie poradzi - ale tez zarzut trzeba postawić chyba każdej grze kooperacyjnej (te z motywem zdrajcy trochę kompensują te zbyt łatwe, ale chyba nie tak bardzo);
-jesteś w stanie przymknąć oko na niektóre niedociągnięcia fabularne i logiczne - ale ten zarzut trzeba postawić chyba każdej karciance, choć tutaj bardziej kłują w oczy, bo więcej osób zna dobrze świat gry;
Mam nadzieję, że to podsumowanie wszystkich zarzutów. Jeśli żaden z nich Cie nie odstrasza, to Władca Pierścieni może być grą właśnie dla Ciebie anonimowy czytelniku forum myślący o zakupie.

[Kulgan]

[kufel]